მცხეთა

მცხეთას გვირგვინად თავს ადგას ჯვარი,
სატახტო ქალაქს, გმირის წარსულით,
აქ გიჟმაჟ არაგვს შეერწყმის მტკვარი,
დუმან სამთავრო და წიწამური.

ათასწლეულებს აითვლის მცხეთა,
წმინდა ქალაქი ქართველურ ტომთა,
ხეობის მკვიდრთა, ძველისძველ მესხთა,
არმაზისხევის ვაჭართა, მოგვთა.

შებრძოლებია პომპეუსს ლაშქრით,
ვერ დაამონა ვერცა მურვან ყრუმ,
თემურლენგს დახვდა მხნეობის აბჯრით,
ვერ დაამგვანა მტერმა უსახურს.

მირიან მეფეს, დედოფალ ნანას,
შარავანდედის სხივები ადგათ,
აქ წმინდა ნინო ვაზის ჯვრით ნათლავს,
სულს მიაბარებს სამთავროს ტაძარს.

სატახტო ქალაქს, უწმინდესს არსით,
თვალწარმტაცი აქვს ტყე და მთა-ველი,
სიდონიას გულს დააკვდა კვართი,
შვენის ელიას ძველი ხალენი.

მცხეთა ნინოს ჯვრით ქვეყანას ნათლავს,
გულში იხუტებს იესოს პერანგს,
შარავანდედი ცით მოსავს ქალაქს,
სიბნელეს სხივით ლახვრავს და ქელავს.

სვეტიცხოველის დიადი სვეტი,
ანგელოზისგან მცხეთაში მკვიდრობს,
ღმერთმა არგუნა რჩეულის ხვედრი,
სამთავროს ტაძარს, სად სძინავს ნინოს.

ათასწლეულებს აითვლის მცხეთა,
მარადიული ქალაქი მოგვთა,
ხეობის მკვიდრთა, ძველისძველ მესხთა,
არმაზისხევის ქართველურ ტომთა.

შებრძოლებია პომპეუსს ლაშქრით,
ვერ დაამონა ვერცა მურვან ყრუმ,
თემურლენგს დახვდა მუზარად – აბჯრით,
გამკლავებია მძლეთ თუ უბადრუკთ.

მცხეთას გვირგვინად თავს ადგას ჯვარი,
სატახტო ქალაქს, გმირულ წარსულით,
აქ გიჟმაჟ არაგვს შეერწყმის მტკვარი,
აქ არს სამთავრო და წიწამური.

08.06.23
თბილისი