ოქტომბრის დილა

ქარმა გაძარცვა ახლა ხეები,

ოქტომბრის დილა ქარებით გვიტევს,

გაშიშვლდებიან მთებზე ტყეები,

ხეს ქარბორბალა მკლავებზე იწვენს.

ფერები ქრება, როგორც დღეები,

მიწას ფოთლების ახურავს ქოლგა,

სევდამ აღმართა სალი კლდეები,

ნეტავ ზაფხული ისევ თუ მოვა.

შემოეძარცვათ ტყეებს საფარი,

ხეების მსგავსად ზამთარს ვნებდებით,

დარდი კვლავ დაძრწის, მიუსაფარი,

წლები მიქრიან და ჩვენც ვბერდებით.

ბევრი გვინახავს მწარეც და ტკბილიც,

ხან გვამშვიდებდა წვიმის წვეთები,

ხან ვერ ვუძლებდით სულიერ ტკივილს,

თუმცა, გვინახავს სამოთხეებიც.

მთვარის დიალოგს ისევ შევები,

ვერცხლის სხივებით თავისკენ მიწვევს,

იცის, ნაზ ვარდებს ახლავს ეკლები,

მთვარე სიბნელეს დუელში იწვევს.

ქარმა გაძარცვა ახლა ხეები,

ოქტომბრის დილა ქარებით გვიტევს,

უხმოდ ილევა თბილი დღეები,

და შემოდგომა სინანულს იტევს…

10.10.23

თბილისი