ფოთოლცვენის სევდა

ხეს დაეტყო ფოთოლცვენის სევდა,
თვალს ადევნებს ცვლას ჟამთა და წელთა,
იცის, მალე თოვლი შეცვლის წვიმას,
ქარს ფოთლები სადღაც ურცხვად მიაქვს.

ყვითელ ფოთლებს შეპარვიათ ქარვა,
ახლა მალე შემოდგომაც გავა,
დღე მოიკლებს, მოიმატებს ღამე,
თეთრი ფიფქი გადაფარავს არეს.

დილის სხივი ძველებურად ანცობს,
მოცახცახე, ფერად ფოთლებს ათბობს,
ეპარება ყოველ სახლის სარკმელს,
ყველას ეტყვის სათითაოდ სათქმელს.

არ მოკვდება დედამიწა ვიდრე,
სიკეთეს და გულის სითბოს იტევს,
ვიდრე ქვეყნად კაცი ნაღდად კაცობს,
ვიდრე ქალში სათნოება ფასობს.

თუ სიყვარულს მართლაც ღმერთი ჰქვია,
ძმას ძმისთვის არ ემეტება ტყვია,
ბოლოს ყველა მის წილს იღებს ფიცარს,
მიწაა და კვლავ იქცევა მიწად.

ხეს დაეტყო ფოთოლცვენის სევდა,
თვალს ადევნებს ცვლას ჟამთა და წელთა…

23.10.23
თბილისი